Są to oczywiście zaskroniec zwyczajny i żmija zygzakowata.

W Polsce występuje kilka gatunków węży:
– Gniewosz plamisty
– Wąż eskulapa
– Zaskroniec zwyczajny
– Żmija zygzakowata.
Większość z nich jest jednak niejadowita, a wyjątkiem jest jadowita żmija zygzakowata. Jest to jednak zwierze płochliwe i zdecydowanie bardziej boi się nas niż my jej.

Zaskroniec Zwyczajny

Jest najpospolitszym polskim wężem. Wierzch ma szarawy, czasami lekko brunatny, bardzo często z ciemnymi plamami. Jest wężem niejadowitym, o wielkości dochodzącej do 150 cm u samic, lub 80 cm ciała u samców. Zaskroniec zwyczajny zasiedla te same obszary co żmija zygzakowata. Bardzo często spotykany jest w pobliżu wód, nad brzegami stojących zbiorników wodnych np. moczarów, stawów, nad brzegami rzek, starorzeczy, strumieni oraz pływając w wodzie.

Występuje na terenach podmokłych, w wilgotnych lasach mieszanych lub łąkach, w ogrodach oraz parkach. Preferuje tereny o bogatej roślinności. Jest wężem o aktywności dziennej, często spotykany wygrzewający się na słońcu. W razie zagrożenia z gruczołów odbytowych wydziela gęstą substancję o bardzo nieprzyjemnym, mdłym zapachu lub udaje martwego.

Ten gatunek ma wizualnie mniej wyodrębnioną głowę od ciała niż żmija zygzakowata, gdyż brakuje mu gruczołów jadowych, które znajdują się tuż za oczami u żmii. Jego bardzo charakterystyczną cechą są dwie żółte plamy z tyłu głowy, natomiast żmija w tym miejscu jest koloru jednolitego, bez plamek na głowie.

Żmija Zygzakowata

Charakterystyczny dla tego gada jest zygzak na grzbiecie. Jest on zawsze ciemniejszy niż reszta ubarwienia, które występuje najczęściej w kolorze szarym, brązowym lub zielonym (rzadziej czerwone, pomarańczowe, niebieskoszare). Niestety zygzak nie zawsze jest widoczny. Gad mierzy do 70 cm (rzadko 90 cm), ciało ma dość grube w stosunku do długości, natomiast koniec ogona jest bardzo cienki. Porusza się dość powoli i ociężale. Ma silniej niż inne węże żyjące w Polsce wyodrębnioną głowę – w kształcie spłaszczonego od przodu trójkąta. Na głowie często występuje X- lub Y-kształtna plama. Na powierzchni bocznej głowy, od końca oka ciągnie się ciemniejsza wstęga, która często w części tułowiowej przechodzi w regularną boczną plamistość. Cechą odróżniającą ten gatunek w stu procentach od innych węży jest pionowa źrenica oka. Oczy żmii są koloru czerwonego. 

Żmija za dnia wygrzewa się na słońcu. Jest gatunkiem ciepłolubnym, o szerokim zasięgu występowania, dlatego spotykana jest w różnych środowiskach np. na łąkach, śródleśnych polanach, w lasach i ich obrzeżach, na usypiskach kamieni i torfowiskach. Ulubionym jej środowiskiem życia są polanki, podmokłe lasy, stosy kamieni na pograniczu pól i lasów, zwłaszcza w okolicach górzystych. Doskonałym miejscem rozrodu dla tych gadów mogą być przydomowe skalniaki, gdzie szczeliny między kamieniami stanowią schronienie, a trociny i kora stwarzają dobre warunki termiczne.

Żmija Zygzakowata JEST JADOWITA! Nie każde ukąszenie żmii jest równoznaczne z wstrzyknięciem przez nią jadu, jednak jeśli to nastąpi jest to bardzo niebezpieczne! Jad żmii może powodować martwicę tkanek, uszkadzać układ nerwowy, zmieniać rytm pracy serca i zmniejszać krzepliwość krwi.

W przypadku ukąszenia przez żmiję KONIECZNA JEST POMOC MEDYCZNA!

Autorką powyższych zdjęć jest leśniczka Ania Bacewicz z lesnictwa Lipki.